วิศวะฯจุฬาฯ

ชีวิตนิสิตวิศวฯ ถือเป็นชีวิตที่มีครบทุกรสชาติ นอกจากห้องเชียร์สุดโหดหรือวีรกรรมสุดเฮี้ยวที่ร่วมทำมาด้วยกันแล้ว อีกหนึ่งความประทับใจที่จัดเป็น “ที่สุดในชีวิต” ของการเป็นนิสิตจุฬาฯ ก็คือการได้เข้าเฝ้าฯ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชบรมนาถบพิตร ในวันทรงดนตรี

อีกเรื่องหนึ่งที่เป็นกิจกรรมสำคัญ และเป็นจุดเริ่มต้นของค่ายยุววิศวกรบพิธในปีต่อ ๆ มา คือการที่พวกเราชาววิศวรวมพลกันไปออกค่ายอาสาพัฒนาเพื่อบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคม ซึ่งก่อตั้งขึ้นใน พ.ศ. 2512

บุคคลอีกกลุ่มหนึ่งที่จะลืมไม่ได้คือ “ชนกลุ่มน้อย” ของชั้นปี นั่นคือ หญิงเหล็กทั้ง 8 ของพวกเรา การเป็นน้องใหม่นิสิตหญิงจำนวนเท่าหยิบมือในคณะที่เกือบจะมีผู้ชายล้วนนั้น ทำให้นิสิตหญิงกลายเป็น “คนพิเศษ” โดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะจะได้รับการดูแลเอาใจใส่ประคบประหงมจากรุ่นพี่ทั้งชายหญิง และจากเพื่อน ๆ ด้วยกันเป็นอย่างดี