เรื่องเล่าชาวอินทาเนียม

โดย ดร.สหัส บัณฑิตกุล (วศ.2510) อย่าเรียนอย่างเดียว ต้องเที่ยวด้วย ตอนที่ 5 ในการประชุมนานาชาติที่ได้มีโอกาสไปร่วม เช่น เจรจาเพื่อปกป้องและแก้ปัญหากรณีปราสาทพระวิหาร ฯลฯ สิ่งละอันพันละน้อยที่ได้จากการท่องเที่ยว เรียนรู้วัฒนธรรม นิสัยใจคอ

โดย ดร.สหัส บัณฑิตกุล (วศ.2510) อย่าเรียนอย่างเดียว ต้องเที่ยวด้วย ตอนที่ 4 เมื่อถึงจุดหนึ่งผมตัดสินใจลาออกจากการรถไฟฯ มาเริ่มนับหนึ่งใหม่ในโลกภายนอก โดยไม่เคยเอ่ยปากว่าจะออกมาก่อนแม้แต่ครั้งเดียว แม่เคยสอนไว้ว่า ในใจจะอย่างไรก็ตาม “เวลาจากที่ไหน ให้จากด้วยดี“ เพราะวันหนึ่งอาจต้องโคจรมาเจอกันอีกก็เป็นได้ ผมจึงใช้เหตุผลโดยวาจาว่า ผมกลับมาเริ่มทำงานจริงที่การรถไฟฯ “วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ดปีสองเอ็ด (จำง่าย)” ผมขอลาออก “วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ดปีสามเอ็ด“ รวม 10 เต็มวันชนวันพอดี (แต่อายุงานจริงมากกว่านั้น เพราะได้สิทธินับอายุงานตั้งแต่ไป) และเนื่องจากได้ทุนทางโน้นด้วย (ดังกล่าวมาแล้ว) ไม่ได้ใช้เงินทางนี้มาก บำเหน็จที่จะได้รับตอนออกจึงหักลบกลบล้างกับหนี้ทุนที่ต้องชดใช้ได้ประมาณพอดีกัน

โดย ดร.สหัส บัณฑิตกุล (วศ.2510) อย่าเรียนอย่างเดียว ต้องเที่ยวด้วย ตอน 3 อีกเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวโยงกับการเดินทาง และอยากนำมากล่าวถึงเป็นเกร็ดความรู้ แต่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้บ่อยครั้งในชีวิตจริง คือทำอย่างไรเราจะบอกขนาดของพื้นที่โดยประมาณได้ด้วยตาเปล่า ไม่เฉพาะในหน่วยเป็น “ไร่” แต่รวมถึงหน่วย