บทกลอนประพันธ์โดย: ผศ. ดร.สมศักดิ์ ตันตาศนี วศ.2517
เพ็ญเดือนแปดอาสาฬหะพระจันทร์ฤกษ์
พระธรรมเกริกเกรียงไกรไขกระจ่าง
ทรงปฐมเทศนาคราท่ามกลาง
ไพรเวิ้งว้างสงบสงัดชัฏรื่นรมย์
ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร
คือพระสูตรแรกแจงแสดงสม
ประกาศธรรมล้ำเลิศเทิดชื่นชม
ไขเงื่อนปมอริยสัจตรัสแสดง
กามสุขัลลิกานุโยคโลกว้าวุ่น
กามคุณเพลินฟุ้งจิตปรุงแต่ง
อัตตกิลมถานุโยคแจง
ไม่รู้แจ้งสัจธรรมตรากตรำเพียร
มัชฌิมาปฏิปทาปัญญาเกิด
ทางประเสริฐเลิศสถิตจิตเสถียร
มรรคแปดนี้วิถีทางพร่างวิเชียร
ประหนึ่งเทียนเจิดถกลหนทางเดิน
ปัญญาชอบดำริชอบวาจาชอบ
การงานชอบอาชีวะเพียรสรเสริญ
ระลึกชอบตั้งจิตชอบนอบน้อมเทิน
ทางเจริญดับทุกข์ที่รุกโรม
เกิดแก่ตายโทมนัสความพลัดพราก
ความไม่อยากล้วนเป็นทุกข์รุกเร้าโหม
การยึดมั่นขันธ์อยู่ทุกข์จู่โจม
พาจิตโน้มยึดเหนี่ยวเกลียววังวน
กามตัณหาภวตัณหาวิภวตัณหา
ล้วนนำพาทุกข์คละอกุศล
หากสละละเกลือกกลั้วละตัวตน
ก็หลุดพ้นวนเกิดดับวางฉับพลัน
อริยสัจรู้ชอบสามรอบผ่าน
สัจญาณเห็นทุกข์ล้วนควรละบั่น
กิจญาณรู้กิจยิ่งทุกสิ่งอัน
กตญาณญาณเลิศล้ำมรรคบำเพ็ญ
ครั้นรอบสามอาการสิบสองตรองพิสุทธิ์
เลิกยื้อยุดดวงตาสามารถเห็น
ธรรมปัญญาพาหลุดภพสงบเย็น
บรรลุเป็นอริยะบุคคลแล
เทวาพรหมยมยักษ์จักชมชื่น
เพราะสุขอื่นมิล้ำเลิศยังเกิดแก่
สุขแห่งธรรมดำเนินมั่นมิผันแปร
จึงสุขแท้แม้ฟ้าดินล้วนยินดี
หมื่นโลกธาตุสะท้านเคลื่อนสะเทือนไหว
แสงอำไพเทพไท้เลือนเกลื่อนฉวี
ลำดับนั้นโกณฑัญญะสดับวจี
บังเกิดมีธรรมจักขุบรรลุธรรม
ทรงอุทานอัญญาสิโกณฑัญญะ
โกณฑัญญะรู้แล้วแน่วดื่มด่ำ
อุทานนี้ที่พระองค์ทรงเปล่งคำ
เพิ่มอัญญาฉายาล้ำนำหน้านาม
ท่านอัญญาโกณฑัญญะกราบพระบาท
บังคมขอวโรกาสรัตนะสาม
คือพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ตาม
ขณะยามอาสาฬหบูชา
สมศักดิ์ ตันตาศนี
