สวัสดีครับ หลาย ๆ ตอนที่ผ่านมาชวนไปชิมแต่อาหารจีน คงจะเบื่อกันแล้ว ฉบับนี้จะพาไปกินอาหารไทยแบบชนบทเมืองกาญจน์ครับ พอได้ยินชื่อเมืองกาญจน์เรามักจะนึกถึงอาหารป่ารสจัด แต่ร้านนี้บอกเขาได้ครับว่า เผ็ดน้อย เผ็ดกลาง เผ็ดมาก สำหรับพวกเรา ผมแนะนำว่าให้สั่งเผ็ดน้อยครับ
ร้านที่จะแนะนำชื่อ ครัวท่าเรือเมืองกาญจน์ ศาลายาอยู่ริมถนนบรมราชชนนี
ถ้าคุณชอบปลานํ้าจืด เช่น ปลากดคัง ปลาเค้า ปลาบึก ปลากดเหลือง ปลาเนื้ออ่อน แนะนำให้ลองมาชิมที่นี่ดูปลาเนื้ออ่อนเขามีขนาดใหญ่กว่าที่เราเคยเห็นกัน เมื่อเข้าไปในร้านจะเห็นรายการอาหารติดข้างฝาผนังเต็มไปหมด
ท่านอาจจะตาลายไปกับรายการอาหารหลากหลายจนเลือกไม่ถูก ลองสั่งตามรายการที่ผมแนะนำนะครับ
รายการแรก หมูทอดนํ้าปลา จานนี้ต้องสั่งเลย เนื้อหมูจะหยุ่น ๆ นุ่ม ๆ กำลังดี
จานที่สอง ปลาบึกผัดฉ่า ปลาบึกนั้นเดี๋ยวนี้เลี้ยงได้แล้วกินไม่ต้องกลัวสูญพันธ์ุ เนื้อปลาเคี้ยวได้อร่อย เครื่องผัดฉ่า หอมฉุย
จานที่สาม แกงป่าลูกชิ้นปลากราย นํ้าขลุกขลิกหอมเครื่องแกง ลูกชิ้นปลาเหนียวนุ่ม ไม่คาวเลย เจอจานนี้ผมว่าคุณตักข้าวเพิ่มแน่
จานที่สี่ ปลาเนื้ออ่อนฉู่ฉี่ หากไป 4-5 คน สั่งขนาด 5 ขีด+ น่าจะกำลังดี กินฉู่ฉี่มาหลายที่ มักจะเป็นปลาทอด แต่ที่นี่สั่งให้นึ่งได้ ผมลองสั่งแบบนึ่ง กินแล้วติดใจครับ ปลาสดมาก
จานที่ห้า หมูสามชั้นผัดกะปิสะตอ จานนี้เผ็ดน้อยคลุกข้าวอร่อย อย่าไปกังวลกับสามชั้น ลองสักครั้งแล้วจะติดใจ
จานที่หก ที่นี่มีปลาช่อนนา เนื้อมันแตกต่างจากปลาช่อนธรรมดาที่เราเอามาทำปลาช่อนเผามาก จานนี้ผมสั่งเป็นต้มยำนํ้าใส ครัวท่าเรือปรุงต้มยำแบบไม่หวงเครื่องต้มยำเลยได้กลิ่นหอมฟุ้งตั้งแต่ยกมาจากครัว
แต่ละจานจะเผ็ดมากเกินไปหรือเปล่าครับ หากเผ็ดไปลองสั่งทอดมันปลา แกงคั่วหอยขมก็ได้ แต่ไม่แนะนำให้สั่งอาหารสไตล์จีน เช่น ปลาช่อนผัดขึ้นฉ่าย ปรุงมาสู้ร้านอาหารจีนไม่ได้
เรื่องราคาร้านนี้พอรับได้ เดือนเมษายนที่ผ่านมา เพื่อน วศ.12 (รุ่น 53) ไปกัน 20 กว่าคน สั่งกินกันจนแทบเดินไม่ไหว ตกหัวละ 400 กว่าบาท ใครที่ชอบปลานํ้าจืดอยากแนะนำเลย เดินทางไปไม่ยาก หากมาจากกรุงเทพฯ ใช้ถนนบรมราชชนนี เลยพุทธมณฑลสาย 4 ไปเลี้ยวซ้ายเข้าพุทธมณฑลสาย 5 ยูเทิร์นกลับรถข้ามถนนกลับมาที่ถนนบรมราชชนนี ชิดซ้ายเลยโตโยต้าไปหน่อย ทางร้านมีที่จอดรถสะดวก
กินข้าวเสร็จออกจากร้านให้เดินเลียบซ้ายจะมีร้านขายส้มโอคุณภาพดี เลยต่อไปอีกนิดจะเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ด มีห่อหมกรสชาติดีที่คุณควรซื้อไปฝากที่บ้าน เพื่อขอวีซ่าที่จะออกไปข้างนอกครั้งต่อไป
ที่มา: อินทาเนีย ฉบับที่ 2 ปี พ.ศ. 2562 คอลัมน์ เที่ยวกับอินทาเนีย (Journey & Yummy) โดย เกียรติ อุ่ยวิรัช วศ.12